Brown góður

Gaman að sjá Gordon Brown, forsætisráðherra Bretlands taka svo ákveðið á málum. Skilaboðin sem hann sendir eru skýr og ákveðin. Hann ítrekar að ekki sé líðandi að Íranar þrói kjarnorkuvopn og núverandi aðgerðir eru ekki að virka nógu vel. Frekari aðgerða er því þörf og alþjóðasamfélagið verður að vera tilbúið að gera það sem þarf til að koma í veg fyrir frekari útbreiðslu kjarnorkuvopn, sérstaklega til landa sem vinna að eyðingu annars ríkis - þ.e. Ísraelsríkis - eins og stjórnvöld í Íran hafa gert um margra ára skeið.

Til viðbótar við þá ógn sem Ísrael stæði mögulega af kjarnorkuvopnum Írana þá myndi það líklega koma af stað kjarnorkuvopnakapphlaupi þar sem mörg önnur ríki á svæðinu myndu telja nauðsynlegt að gera slíkt hið sama. Gera má ráð fyrir að ríki eins og Sádi Arabía, Egyptar og Sýrlendingar myndu fljótlega hefja þróun kjarnorkuvopna. Best er ef að ekkert þessara ríkja hafi kjarnorkuvopn.

Bretar krefjast frekari aðgerða gegn Íran

Gott að vilji er fyrir hendi

Í gegnum fréttir af Írak endurspeglast oft vandi mála í miðausturlöndum og í raun á stórum hluta þeirra svæða sem hafa áður verið undir nýlenduveldunum og öðrum heimsveldum.  Kúrdar hafa endað í þremur ríkjum og landamæri á svæðinu öllu eru nokkuð skrítin. Mikið um löng þráðbein landamæri sem varla getur verið eðlilegt - er eins og menn hafi notað reglustiku. Mikið af vandamálum á þeim svæðum sem landamæri hafa verið dregin með þessum hætti hafa átt í vandræðum á síðustu áratugum. En vandamál Kúrda er í raun svipað og t.d. Baska á Spáni og í Frakklandi og finna má dæmi víðar. Til viðbótar við slæm landamæri í miðausturlöndum eru svo einræðisstjórnir sem eru oft hræðilegar t.d. Íran, Sádi Arabía, Sýrland, og áður Írak. Svo eru erfiðleikar víða um svæðið sem er oft tengt trúarbrögðum. Í Palestínu virðist allt loga í óöld, í Líbanon er jafnvel hætta á annarri borgarastyrjöld, Írak er í upplausn, og restin virðist meira og minna vera undir hörðum einræðisstjórnum þ.e. fyrir utan Ísrael sem er bæði lýðræðisríki og mjög stöðugt. Þeir haga sér þó oft eins og reiður krakki - hefna fyrir árásir á landið í stað þess að ráðast að þeim sem réðust á landið. Erfitt er að vera bjartsýnn þegar ástandið er svona - a.m.k. eins og ég sé það - en þó vonar maður í lengstu lög að ástandið fari að batna og hægt verði að byggja upp frið.

Átök milli Tyrkneska hersins og skæruliða Kúrda eru reglulegar fréttir. Nú virðast Tyrkir hafa fengið nóg og eru reiðubúnir að ráðast inn í Írak til að elta skæruliðana uppi. Spenna á svæðinu hefur farið vaxandi og líkurnar á innrás eru nokkuð miklar. Aftur á móti eru það jákvæðar fréttir að Tyrkir vilja í lengstu lög leysa málið á diplómatískan hátt þ.e. með því að stjórnvöld í Írak leysi málið. En skilaboð Tyrkja er skýr og þeir eru tilbúnir að senda herlið yfir landamærin til að stöðva árásir skæruliða. Það er auðvelt að skilja afstöðu Tyrkja, enda er varla hægt að þola endalaust að árásir séu gerðar á landið án þess að tekið sé á málinu. En það er góðs viti að Tyrkir vilja komast hjá því að senda inn herinn en eitthvað þarf að gerast áður en þolinmæði Tyrkja þrýtur.

Oft er maður þakklátur fyrir að búa í Evrópu á þessum friðartímum í álfunni og að í raun aldrei þurfa að hafa áhyggjur að maður gæti lent í því að búa á svæði þar sem hernaðarátök geta farið fram.

Tyrkir stefna að diplómatískri lausn

Væri ekki best að aðskylja borgaralega og trúarlega giftingu?

Þjóðkirkjan hefur í langan tíma átt í nokkrum erfiðleikum með mál er varða hjónavígslu samkynhneigðra. Skoðanir um málið eru mjög skiptar og í raun er þrýstingur á Þjóðkirkjuna jafnvel of mikill ef litið er á hana sem trúfélag. En því miður fyrir Þjóðkirkjuna þá er hún ekki bara trúfélag heldur líka ríkisstofnun - a.m.k. óbeint. Hvað getur Þjóðkirkjan gert sem myndi auðvelda málið til muna og í raun leysa málið a.m.k. að stórum hluta. Tvö atriði koma helst upp í hugann:

Fyrst væri að aðskilja borgaralega og trúarlega giftingu. Í fjölmörgum löndum í Evrópu er það ekki á hendi trúfélaga að gifta fólk lögformlegri giftingu. Sú athöfn fer fram hjá borgaralegum yfirvöldum og er tákn um að hin lögformlega gifting er samfélagsleg stofnun en ekki trúarleg. Að lokinni borgaralegri giftingu fara þeir sem vilja í kirkjulega athöfn þar sem hjónabandið er blessað í samræmi við trú nýgifta parsins. Að gefa fólk saman er því tekið í raun frá kirkjunni og hlutverk kirkjunnar er að blessa hjónabandið í gegnum athöfn viðkomandi trúfélags. Ef þetta skipulag yrði tekið upp á Íslandi þá fengju samkynhneigðir í raun að ganga í hjónaband, án þess að Þjóðkirkjan myndi þurfa að gefa parið saman ef að Kirkjan telur sér trúarlega ekki stætt á því.

Næst væri að klára aðskilnað milli ríkis og kirkju, auðvitað með talsverðum aðlögunartíma. Þjóðkirkjan yrði því eins og hvert annað trúfélag, með réttindi og skyldur í samræmi við það. Hún ætti ekki yfir sér kröfur um að sem opinber stofnun, yrði hún að gera eitthvað ákveðið sem gæti jafnvel verið á mörkum þess sem leiðtogar kirkjunnar - prestar og leikmenn - væru tilbúnir að ganga í viðkomandi máli t.d. varðandi að gefa saman samkynhneigð pör.

Ég held að með þessum tveimur veigamiklu og mikilvægu breytingum væri hægt að koma öllum málum sem snúa að kirkjunni í betri farveg. Sérstaklega ef að fyrri tillagan yrði framkvæmd sem fyrst. Auk þess væri það taktískt fyrir Kirkjuna enda væri mun erfiðara fyrir samkynhneigða að fara fram á giftingu í kirkju ef að hin lögformlega gifting fer fram utan trúfélaga.

Biskup Íslands: Ómaklega vegið að kirkjunni

Af hverju mismunandi reglur?

Hvað veldur því að mismunandi reglur eru fyrir íslenska og erlenda ríkisborgara? Ætti ekki að vera um sambærilegar reglur að ræða? Er ekki einfaldast að fólk sem eigi ættir að reka til erlends lands í síðustu 2-3 ættliði geti notast við millinafn eða kenninafn sem er gjaldgengt í því landi. Með því skiptir engu máli hver ríkisborgararéttur viðkomandi er. Það er uppruninn sem skiptir máli.

 

Mismunandi nafnareglur

Verður brugðist við?

Gaman verður að sjá hver viðbrögð alþjóðasamfélagsins verða? Eða er bara í lagi að gagnrýna Búrma fyrir að ráðast gegn munkum en ekki Kína?

Merkilegt hvað munkar virðast vera orðnir mikið skotmark hjá þessum einræðisstjórnum í þessum tveimur ríkjum. Í Tíbet virðast þeir bara hafa verið að fagna og í stað þess að leyfa þeim að fagna í smástund þá er lögreglu sigað á þá. Í stað smá fagnaðarláta verður fréttin um að kínversk stjórnvöld geta ekki leyft nokkrum munkum að fagna. Í Búrma hófu munkar að mótmæla gífurlegri hækkun á verði á eldsneyti og í stað þess að semja við munkana, þá ákvað stjórnin að senda lögreglu og her á þá. Mætti halda að það væri ekki heil brú í þeim sem fara með völd í þessum löndum.

Allt kemur þetta manni ekki á óvart, en nú verður gaman að sjá hvað alþjóðasamfélagið gerir. Mun t.d. okkar utanríkisráðherra gagnrýna Kína opinberlega eða er hún of hrædd við að gagnrýna stórveldið? Hvað með ESB? Verður umræða um refsiaðgerðir eða mun alþjóðasamfélagið bara segja við Kína "skamm, skamm - ekki gera þetta aftur" og svo ekkert meira. 

Átök milli lögreglu og munka í Tíbet

Undarleg og ófagleg fréttamennska

Oft er alveg ótrúlegt að lesa fréttir í íslenskum blöðum, sérstaklega um glæpi, slagsmál og fleira í þeim dúr. Tekið er fram þegar innflytjendur hafa komið með einhverjum hætti að málinu. Ég man ekki að tekið hafi verið fram þegar glæpurinn hafi verið framinn t.d. af Íslendingi gegn innflytjanda og/eða útlendingum. Eða þegar t.d. Hafnfirðingur lemur Reykvíking. Hver er tilgangurinn með svona fréttamennsku? Skiptir það máli þegar fjallað er um slagsmál niðri í bæ að útlendingur hafi tekið þátt í slagsmálunum? Er kannski í þeim tilvikum verið að segja að útlendingar séu verri en Íslendingar? Eða á fréttin kannski að vera að Íslendingar séu að ráðast á útlendinga? Ef að aðeins sé verið að taka fram hvaðan slagsmálahundarnir eru þá er um að gera að tekið sé fram hvaðan Íslendingarnir voru eða hvað?

Fréttaflutningur sem þessi ýtir undir fordóma sem eins og aðrir fordómar eru byggðir á fáfræði. Það er til skammar að við gerum svotil ekkert gegn þeim heimsku Íslendingum sem gera líf þeirra útlendinga sem flust hafa til landsins á undanförnum árum til að vinna þau störf sem Íslendingar vilja annað hvort ekki vinna eða að við erum einfaldlega ekki nógu mörg til að manna þau störf sem eru í boði. Hvað þætti fólki um ef að t.d. við Íslendingarnir sem búum erlendis myndum mæta samskonar fordómum eða mismunun fyrir það eitt að vera Íslendingar. Eitthvað myndi þá heyrast í Íslendingum og íslenskum stjórnvöldum. Á sama tíma er svotil ekkert gert til að sporna við fordómum heima á fróni.

Er ekki kominn tími á að hafa kennslu á öllum stigum skólakerfisins (frá leikskóla og uppúr) í mannréttindum og í umburðarlyndi?

Vaxandi fordómar

Orð að sönnu

Gaman að sjá að Tony Blair taki svo sterkt og skýrt til orða, enda er þörf á að halda því á lofti hvað Íranstjórn er að reyna og hefur verið að reyna árum saman. Hún vill fyrst og fremst breiða út byltinguna, sem er í raun ósköp eðlilegt. Svipað gerðu Sovétmenn víða um heim. Íran er þó nokkuð hættulegra þar sem þeir hafa það sem skýra stefnu að styðja við öfl sem vilja eyða ákveðnu fullvalda ríki. Þeir eru að vinna að því að koma sér upp kjarnorkuvopnum og eru að ýta undir óstöðugleika í löndunum í kringum sig. Að vísu í Írak er það eiginlega of einfalt enda þurfa þeir ósköp lítið að gera þar sem klúður Bandaríkjamanna og þeirra bandamanna er af þeirri stærðargráðu.

Íran er að ýta undir fasíska hugmyndafræði og ólíkt kommunum þá byggir hugmyndafræði Írans á að draga úr réttindum fólks. Að færa fólk margar aldir aftur í tímann. A.m.k. í gömlu austurblokkinni höfðu t.d. konur talsverð réttindi sem þær hafa oft á tíðum misst eftir að löndin urðu frjáls undan oki kommúnismans. Kommúnisminn var slæmur en eins og allt með nokkrar - þó að vísu mjög fáar - góðar aukaverkanir. Ég get ekki séð að Íslamisminn hafi nokkrar góðar aukaverkanir a.m.k. fyrir venjulegt fólk.

Við þurfum að standa vörð um það frelsi sem við höfum aflað okkur á mörgum öldum, og að standa með hófsömum öflum - sérstaklega í múslimaríkjum - sem vilja ýta undir a.m.k. lágmarksfrelsi borgaranna. Því miður eru þau öfl oftast of veik.

Blair sakar Írana um að styðja hryðjuverk

Gott hjá Katrínu

Það er gott til þess að vita að þingmenn séu á því að banna beri notkun á þvaglegg við sýnatöku í rannsókn á mögulegum afbrotum nema þá með úrskurði dómara. Að þingmenn úr báðum stjórnarflokkunum séu á þessari skoðun er uppörvandi og eykur líkurnar á góðri niðurstöðu úr vinnu nefndarinnar sem samgönguráðherra hefur sett á stofn. Það er best fyrir alla aðila að hafa skýrar línur í þessum málum og líklega eru lögreglumenn einna fegnastir enda ekki gott að hafa óvissu hvernig staðið skuli að rannsókn þegar kemur að grun um afbrot.

Ég held að þessi skilaboð frá Alþingi séu skýr og líka viðhorf almennings gagnvart þeim aðferðum sem beitt var í þvagleggsmálinu svokallaða. Ég geri því ráð fyrir að notkun þvagleggs við að ná í sýni verði a.m.k. verulega takmarkað og ekki sé hægt að notast við það úrræði nema með úrskurði dómara.

Alltaf gott að fá jákvæðar fréttir.

Skýr skilaboð frá Alþingi

Væri þá ekki líka ...

... fyrir Kína að hætta að skipta sér af málefnum annarra ríkja. Kína er nú ekki barnanna best í þessum málum og hafa í raun kúgað mörg ríki til að fara að sínum vilja. Er það annars ekki málefni hvers ríkis hverja þeir hitta á eigin landsvæði eða hvaða ríki þeir viðurkenna? Kína hefur kúgað heiminn til að formlega viðurkenna ekki Taiwan og að ákveðnir aðilar sjáist ekki þegar leiðtogar Kína eru á ferð - sbr. Falun gong.

Það er flott hjá Bush að heiðra Dalai Lama enda er mikilvægt að því sé haldið á lofti að Tíbet á að vera frjálst og var annars ekki innrásin og innlimun landsins í Kína, ólögleg skv. alþjóðalögum?

Kínverjar gagnrýna Bandaríkin harðlega fyrir að verðlauna Dalai Lama

Já það var ekki

Sannleikurinn kemur alltaf í ljós á endanum. Með þessari viðurkenningu Sýrlendinga er varla hægt að halda annað en að þeir séu að hefja undirbúning að þróun kjarnorkuvopna. Af hverju hefði annars verið svona mikið mál að viðurkenna hvaða starfsemi átti að fara fram í byggingunni sem Ísraelar gerðu árás á. Sú staða sem er að koma upp á svæðinu með eitt ríki með kjarnorkuvopn og tvö önnur virðast vinna að gerð þeirra, þá er staðan orðin mun hættulegri en áður og nógu slæm var hún. Hvaða ríki munu fara næst á stað - Egyptar eða Sádar? Ef að við endum með 5 ríki með kjarnorkuvopn þá yrðu líkur á staðbundnu kjarnorkustríði í mið-austurlöndum líklega það mikil að kalda stríðið milli USA (og bandamanna) og Sovétsins (og bandamanna) léttvægt í samanburði.

Ekki er það áhugaverð framtíðarsýn, ef að innan einhverra ára munum við sjá þessa stöðu í þessum heimshluta.

Staðfest að loftárás hafi beinst gegn kjarnorkurannsóknarstöð