Agi er það sem þarf

Hlutverk foreldra er að ala upp börnin sín og hluti af því er að setja skýrar reglur. Eitt af því er að segja börnum sínum mörk t.d. varðandi sjónvarpsgláp, notkun á tölvum (fyrir utan heimanám), hvenær farið er að sofa. Ennfremur er mikilvægt að hvetja börnin til að taka þátt í öðru heldur en að vera bara eitt heima t.d. með því að taka þátt í félagsstörfum, íþróttum, o.fl. þar sem börnin eru með öðrum. Hér er um mikilvægan þátt til að þroska félagshæfni þeirra. Að sitja í tölvuleikjum klukkutímunum saman getur ekki verið gott og tímatakmörk sem eru haldin eru góð fyrir barnið. Ég veit að auðvitað er það ekki einfalt mál að setja þau mörk sem þörf er á og almennt séð að ala upp börn.

Hafa verður í huga að börn þurfa og oft vilja skýrar reglur sem eru alltaf þær sömu.

Undirliggjandi vandi missi menn tökin á tölvunotkuninni

Hversu vitlausir geta menn verið?

Þetta mál er með því skrítnara sem ég hef heyrt um í langan tíma. Í tölvukerfi eru viðkvæmar persónuupplýsingar og koma þarf upplýsingunum til London. Í stað þess að senda upplýsingarnar rafrænt er ákveðið að afrita þær á tölvudiska. Allt í lagi með það, en að senda þá svo í venjulegum pósti er með því ábyrgðarlausasta sem ég hef heyrt. Af hverju var ekki einfaldlega sendur sendill með diskana? Best hefði auðvitað verið að senda með rafrænum hætti viðkomandi gögn eftir öruggum leiðum og dulkóðað. Varla ætti það að vera vandamál fyrir Bresk yfirvöld eða hvað?

Kannski er stóra spurningin þessi, af hverju er ekki meiri virðing borin fyrir viðkvæmum persónuupplýsingum en það að ekkert mál sé að senda afrit í venjulegum pósti? Það er að vísu ekki bara vandmál í Bretlandi, heldur víðar og yfirleitt í öllum löndum heims. 

Skortur á virðingu fyrir göngum um einstaklinga er eins slæm og of strangar kröfur um meðferð þeirra sem draga úr nytsemi viðkomandi upplýsinga. Viðmiðið hlýtur að vera að upplýsingar um hagi einstaklinga séu öruggar en með þeim hætti að auðvelt sé fyrir þá sem eiga að hafa aðgang að vinna með þær.

Bretum bætt hugsanlegt tjón vegna tölvudiskahneykslis

Er ekki í lagi með menn?

Er semsagt ástæða fyrir að kæra ríkið fyrir samkeppnisbrot að þeir hafa ekki keypt hugbúnað af þér og hanna sinn eigin hugbúnað í staðinn? Hvort að það sé hagkvæmara fyrir ríkið að standa í stórkostlegri þróun á hugbúnaði í þeim stofnunum sem nota hugbúnaðinn eða ekki er annað mál. Getur kannski verið að í þeim tilvikum sé einfaldlega hagkvæmara vegna sérþarfa að sjá um hönnun og viðhald á þeim hugbúnaði sem þörf er á í stofnunum sjálfum?

Oft getur verið auðveldara fyrir stofnanir að hanna hugbúnað vegna sérþarfa og ódýrara heldur en að kaupa hugbúnað sem leggja þarf í mikinn kostnað til að aðlaga að þörfum og/eða starfsaðferðum á viðkomandi stofnun. Ríkið kaupir mjög mikið af hugbúnaði af bæði innlendum og erlendum aðilum. Oft hefur ríkið haft slæma reynslu af hugbúnaði sem hefur verið keyptur og svo lítið gagnast í raunverulegu starfi viðkomandi starfsmanna.

Að íhuga að stefna ríkinu á því sem virðist vera fúlheit með að ná ekki að selja eigin hugbúnað er furðuleg hugmynd. Ég vona þeirra vegna að fréttin sé byggð á misskilningi en að menn séu ekki í alvöru að hugsa um að gera þetta.

Hugbúnaðarráðuneyti?