Vel er hægt að skilja að þar sem verkið hefur reynst umfangsmeira en menn töldu í upphafi að þörf sé á lengri tíma til að klára vinnu nefndarinnar og gerð lokaskýrslu. En það sem erfitt er að átta sig á er af hverju er ekki þá ákveðið að koma með áfangaskýrslu í nóvember. Hvað er svo sem segir að í janúar fari nefndin ekki fram á annan frest og svo annan?

En eins og ég sagði í gær, hvað er verið að fela og af hverju er ekki hægt að standa við þann frest sem nefndin fékk? Þessi langi frestur vekur líklega upp fleiri spurningar hjá almenningi og grun - hvort sem hann er réttur eða rangur - að annarleg sjónarmið liggi að baki frestuninni.

Í ljósi ofansagðs þá vil ég óska eftir að þeir þingmenn - ef þeir lesa þetta - sem hafa lofað nýjum og gegnsæjum vinnubrögðum fari fram á það að áfangaskýrsla sé gerð fyrir lok nóvember. Þá er jafnvel hægt að gefa nefndinni frest til 1. mars til að ganga frá lokaskýrslu.

Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er gott að heyra að svör við spurningum Framkvæmdastjórnar ESB eru að verða tilbúin. Þó hafa margir viljað reyna að tefja málið með kröfum um þýðingar á spurningunum, o.s.frv. Sömu aðilar eru auðvitað harðir á móti aðild, hvernig sem endanlegur aðildarsamingur mun verða. Það sem skiptir máli er að stjórnvöld svari spurningunum sem eru að mestu leyti um staðreyndir svo að Framkvæmdastjórn ESB geti lagt mat á hvort lagt verði til við Ráðherraráðið að Ísland fái stöðu umsóknarríkis.

Ekki fyrr en þá hefst samningagerðin og ekki fyrr en að henni lokinni munum við íslendingar vita hvað í raun verður kosið um í þjóðaratkvæðagreiðslu.  Mál eins og sjávarútvegsmál og landbúnaðarmál eru þar mikilvæg. Hver sem niðurstaðan verður þá er mikilvægt að allt sé skýrt í þeim samning sem stjórnvöld koma með heim. Aðildarsamningur hefur í raun gildi sáttmála (treaty) og þar með er ekki hægt að breyta samningnum eftir að hann er gerður og samþykktur í öllum ríkjum ESB nema með samskonar ferli. Eða með öðrum orðum að það sem er í samningnum t.d. varðandi sjávarútvegsmál verður ekki breytt nema með samþykki íslendinga.

Á undanförnum árum hafa margir sagt hitt og þetta um hverju hægt er að ná fram og hvort um tímabundin úrræði verður að ræða. Enginn veit þó hvað kemur út úr viðræðum en ekki kæmi mér á óvart ef að samningurinn verði betri og ásættanlegri fyrir Ísland en að úrtölumenn hafa sagt að væri 100% öruggt að væri ekki hægt að fá fram. 

	Svör við ESB-spurningum að verða tilbúin
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Nú er illt í efni fyrir Hillary Clinton ef rétt reynist að Ted Kennedy ætli að styðja opinberlega Barack Obama sem forsetaefni demókrata. Ástæðan er nokkuð einföld, ef að Obama hefur talsverðan stuðning bæði meðal svartra og latino ásamt því að hafa kannski rétt undir helming meðal hvítra þá er þetta nokkurn veginn komið hjá honum. Minnihlutahópar eru öflugir innan demókrataflokksins og sem slíkir gætu haft meiri áhrif en fjöldi þeirra segir til um.

Komandi kosningar í Bandaríkjunum eru forvitnilegar fyrir margar sakir, helst þá að sama hver vinnur að þá munu verða miklar breytingar á áherslum í hvíta húsinu. Ný nálgun á viðfangsefni forsetans mun líta dagsins ljós. Skiptir þá litlu á hvaða málaflokk er litið. En meginbreytingin er ný nálgun í vinnubrögðum og verður það líklega besta breytingin fyrir alla sem koma að málum í Bandaríkjunum. Þó að auðvitað séu vinnubrögðin ekki það ólík því sem Clinton stjórnin beitti á sínum tíma. Bush stjórnin hefur á mörgum sviðum einfaldlega margfaldað ógeðfelld vinnubrögð. Ekki endilega ný vinnubrögð, bara í mun meira mæli. Meginnálgun hjá báðum þessum stjórnum hefur verið að nóg sé að það sem er gert sé löglegt og siðferði kemur ekkert að málinu. Auk þess sem trú hefur of mikil áhrif.

Líklegast munu demókratar taka við í hvíta húsinu á ný og forvitnilegt verður að vita hvernig repúblíkanar byggja sig upp eftir það tap. Ennfremur verður áhugavert að sjá hversu neikvæð kosningabaráttan verður sérstaklega af hálfu repúblíkana, enda þegar staðan er erfið þá er stutt í andstyggilegar baráttuaðferðir. Demókratar hafa sterka stöðu enda er Bush óvinsæll og þeir þurfa bara að sjá til að skýrt sé í huga almennings að Bush sé repúblíkani og að ekki sé mikill munur (þó hann sé mikill) milli Bush og hvers sem verður frambjóðandi repúblíkana. En samt sem áður mun, eins og áður, vera naumt á milli demókrata og repúblíkana þegar úrslitin liggja fyrir.

	Obama fær stuðning Kennedys
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Nú hefur Björn Ingi Hrafnsson borgarfulltrúi Framsóknar ákveðið að hætta a.m.k. sem borgarfulltrúi vegna deilna innan Framsóknar. Hann hefur í raun gefist upp eftir í raun stutt en hörð átök í flokknum a.m.k. eins og ég upplifi það. Átök innan stjórnmálaflokka eru eðlilegur hluti af þeirra starfi og sérstaklega þegar menn eru komnir til áhrifa. Aftur á móti hlýtur staða Björns Inga að hafa veikst mikið eftir afleiki í borginni með því að sprengja samstarfið við Sjálfstæðismenn og hefja ótraust samstarf við vinstri flokkana. Þar sem farið var af stað án þess að semja um málefnin. Nú hefur hann klúðrað stöðu Framsóknar sem flokkur með völd í Reykjavík. Ekki er það góð útkoma og síst líkleg til að ýta undir langtíma stuðning við leiðtoga flokksins í borginni.

En stóra spurningin er hver getur tekið við að leiða Framsókn í borginni? Hver er öflugur fulltrúi flokksins sem getur náð fylgi í næstu kosningum til að flokkurinn haldi áfram sem flokkur með mann í borgarstjórn? Varla er Óskar Bergsson þess umkominn. Nú verður flokkurinn að byggja sig upp og reyna að sýna að þeir standa fyrir eitthvað og helst finna fulltrúa sem getur náð trausti og stuðningi borgarbúa. Að öðrum kosti verður flokkurinn ekki mikils virði og staða hans veikist enn frekar.

	Björn Ingi hættir
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er alveg ótrúlegt að fylgjast með borgarmálunum þessa dagana. Svo virðist sem að óstarfhæfur eða a.m.k. mjög veikur vegna innri ágreinings hafi lafað síðan í október á því að leiðtogi eins af þeim flokkum/framboðum sem mynda meirihlutann væri veikur. Svo kemur hann til baka og myndar meirihluta með Sjálfstæðisflokknum. Sá meirihluti hangir á því að hann verði ekki veikur eða forfallist af öðrum ástæðum. Hvernig er hægt að stjórna borginni í þessari stöðu? Er kannski góð stjórn borgarinnar meira mál en það að veikindi eins manns ráði hver myndar meirihlutann? Kannski að best væri ef að Samfylking og Sjálfstæðismenn tækju sig saman og mynduðu starfhæfan meirihluta?

Staða mála í F-listanum er ótrúleg, a.m.k. ef ég er að skilja hana rétt. Svo virðist sem að Ólafur, sem er leiðtogi listans, hafi komist í stjórn með þau mál sem voru stefnumál listans. Jafnframt að hann hafi stuðning í Frjálslynda flokknum. Margrét og Guðrún hafa aftur á móti bara stuðning af sjálfum sér. Hvert er þá í raun umboð þeirra? Hvernig ætla þær að réttlæta að standa að því að meirihlutinn falli jafnvel bara við að Ólafur fái flensu?

Stundum er gott að geta fylgst með pólitíkinni heima á fróni úr fjarlægð.

	Margrét og Guðrún með gamla meirihlutanum
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt