Giftingarstress

Nú er allt í einu að hellast yfir mig meiriháttar giftingarstress. Nú eru innan við tvær vikur þangað til athafnirnar fara fram þ.e. bæði borgaraleg og kirkjuleg. Báðar athafnir munu fara fram á búlgörsku og ég mun varla skilja orð, en sem betur fer verður túlkur a.m.k. fyrir þá borgaralegu. Ég fór nú loksins að hugsa hvað ég þarf að gera þ.e. fyrir utan að segja da (já) á réttum stað. Ég fór að skoða þetta betur og það er fullt af hlutum sem ég get auðveldlega klúðrað.

Hingað til hef ég bara haft áhyggjur af búlgörskum hópdansi sem ég verð að leiða. Mér er þó nokk sama um það enda hef ég fyrir löngu komið þeim skilaboðum á framfæri að ef að dansinn er öðruvísi en ætlast er til, að um sé að ræða íslenska túlkun eða útfærslu. Auk þess er flestum sama enda fólk þá farið að drekka, já og svo er mér auðvitað sama enda verður þá mikilvægasta hlutanum lokið.

Ég hef að vísu ekki alveg farið í gegnum athafnirnar með unnustunni en miðað við það sem ég hef lesið er um gífurlega mörg tækifæri til að klúðra eða vera mér til skammar. Aðallega þó í kirkjulegu athöfninni, enda verður sett á mann kóróna og ég held að maður verði að labba í kringum eitthvað borð þrisvar. Í Rétttrúnaðarkirkjum virðist allt vera gert þrisvar.

En skiptir það síðan í raun einhverju máli ef maður klúðrar einhverju? Hvernig sem allt fer þá verður maður hamingjusamlega giftur eftir vonandi góðan dag.